چو بر سریر ولایت نشست خسرو دین فلک نهاد به درگاه او سر تمکین
بیا که صبح هدایت دمید و شد تابان در آسـمان ولایت ستـارۀ دهمیـن
ز نسل احـمد مرسل ز دودۀ حیـدر ز نـور فاطمه طـاووس باغ عـلِّیین
ز آسما ن امـا مت د مید خورشیـدی که آفتاب جما لش گرفت روی زمین
به سالکان حقیقت دهید مژده که گشت امـام هـادی فـرمانروا و رهبر د ین
ستاره ای که ز انوار چهره روشن کرد فضای کون و مکان را به نورعلم و یقین
مه سپهر فضیلت محیط جود و کرم شه سریر ولایت چـراغ شرع مبین
طلیعه ای که ز بهر طواف شمع رخش گشوده با ل چو پروانه جبرئیل امین
شهنشهی که شهان پیش خاک درگاهش کشیده د ست ز تخت و کلاه و تاج و نگین
مهی که بهر تماشای آفتا ب رخـش نشسته درصف گردون ستارگان به کمین
سرور سینۀ زهرا سلیل ختم رسل (ص) نها ل گلشن طـاهـا و روضۀ یاسین
به پیش تربت پاکش دم از بهشت مزن که خاک اوست مصفّا تر از بهشت برین
ضمیر اهل یقیـن از ولای او روشن دهان اهـل ادب از کلام او شیرین
در آسما ن فضیلت چنـا ن فشاند نور که بر فراز فلک ماه و زهره و پروین
ز خاک سامره بگذر که تا ختا وختن ز خاک مشک فشانش برند نافۀ چین
رخش صحیفۀ آیات کبریا ست بخوان صفات ذات خدا را از آن خطوط جبین
چو درّ، لئالی طبعش به گوش دل آویز که طبع اوست گرانمایه گنج درّ ثمین
شهی که حـکم ولایش ز بامداد ازل نوشته کلک قضا بر صحیفۀ تـکوین
حصار علم و یقین شد به دست او ستوار کتاب فضل و شرف شد بنام او تدوین
"رسا"چو خواست که دفتربه زیورآراید نمود نـامه به نـام مبارکـش تزئین
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
